بايك قامت شكسته،بانگاهي ماتو خسته،سرشوبرده تو شونشفيه نفرتنها نشسته،توي تنهاييش يه درده،جاي پاي قلبي سرده،گل سرخي بوده اما،ديگه پژمرده و سرده،فارغ از ديروزوفرداش،غرقه تو دنياي درداش،حسرتش يه عشق نابه،كه وفاكنه به عهداش....